Jakość powietrza
Stopień jakości powietrza Dobra
Legenda
  Bardzo dobra
  Dobra
  Umiarkowana
  Brak danych
  Dostateczna
  Zła
  Bardzo zła
tabelka scrollowana
Czujniki GIOŚ NO2 CO O3 SO2
ul. Sienkiewicza   48.8   0   3   0
- - - - PM2.5 PM10 - - - - - - - -
ul. Sienkiewicza   -   57.7
Czujniki o mniejszej dokładności:
Józefa Piłsudskiego   16.93   23.19
Tytusa Chałubińskiego   10.11   13.41
Zofii i Witolda Paryskich   17.12   27.34
Kuźnice   5.58   7.3
Szkoła Podstawowa w Kościelisku   -   -
Wszystkie odczyty podawane są w µg/m3
Partner: airly
Śr. 06.11 19:00
Zachmurzenie
5° / 4° zachmurzenie małe
Czw. 13:00
Zachmurzenie
10°
Pt. 13:00
Zachmurzenie
11°
Sob. 13:00
Słonecznie
12°
Nd. 13:00
Słonecznie
11°
Pon. 13:00
Zachmurzenie
Zdjęcie promujące Zakopane

Stanisław Marusarz urodził się 18 czerwca 1913 r. w Zakopanem, zmarł 29 października 1993 r. tamże w trakcie przemowy nad grobem Wacława Felczaka – przyjaciela z czasów wojny. Pochowano go w Zakopanem na Pęksowym Brzyzku.

NARCIARSTWO

Był zawodnikiem narciarskim (SNPTT Zakopane i Centralnego Wojskowego Klubu Sportowego). W latach 1927–1954 wielokrotnie zwyciężał na Mistrzostwach Polski i innych zawodach narciarskich: skokach, kombinacji klasycznej, biegu zjazdowym i kombinacji alpejskiej. Czterokrotnie brał udział w olimpiadzie, a w 1938 r. został wicemistrzem świata w skokach narciarskich. W swojej karierze oddał ok. 10 tys. skoków. Uprawiał też wysokogórską turystykę narciarską w Tatrach i taternictwo. Do 1939 r. prowadził schronisko turystyczne na Hali Pysznej.

DZIAŁALNOŚĆ KURIERSKA

W czasie II wojny światowej najpierw jako tajny kurier na trasie Zakopane-Budapeszt przeprowadzał ludzi i przenosił materiały konspiracyjne przez Tatry (1939–1942). W tym czasie był dwa razy schwytany przez słowacką straż graniczną. Za pierwszym razem uciekł, za drugim został przekazany w ręce gestapo i dopiero z więzienia na Montelupich w Krakowie udało mu się zbiec i schronić na Węgry, gdzie pracował jako trener narciarski.

LATA POWOJENNE

Po wojnie wrócił do Zakopanego i do 1957 r. był zawodnikiem narciarskim, następnie trenerem, a od roku 1961 kierownikiem skoczni na Krokwi. Przez kilka lat prowadził schronisko na Ornaku. Warto odnotować, że swój ostatni skok wykonał w roku 1966, mając 53 lata, podczas ceremonii otwarcia konkursu skoków na olimpijskiej skoczni w Bergisel w Innsbrucku.

PIŚMIENNICTWO

Jest autorem wspomnień: Na skoczniach Polski i świata (1955) oraz Skok, który uratował mi życie (1974). Pisze tam o swej działalności w okresie wojny, a jego obszerna relacja na ten temat znajduje się również w książce Alfonsa Filara Opowieści tatrzańskich kurierów (1969).

ODZNACZENIA

Za udział w ruchu oporu Stanisław Marusarz był dwukrotnie odznaczony Krzyżem Walecznych, a także m. in. Krzyżem AK, Srebrnym Krzyżem Orderu Virtuti Militari, Krzyżem Komandorskim Orderu Polonia Restituta, Krzyżem Kawalerskim Orderu Polonia Restituta, Złotym Krzyżem Zasługi. Otrzymał też tytuł Zasłużonego Mistrza Sportu.

PAMIĄTKI

Od 2013 r. istnieje w Zakopanem Fundacja Stanisława Marusarza, a w pawilonie zakopiańskiej Wielkiej Krokwi mieści się Muzeum Pamięci sportowca.

Oprac. Agnieszka Jurczyńska-Kłosok

W. Szatkowski Magia nart. Mistrzowie, Zakopane 2016, s. 105–119.

Z. Radwańska-Paryska, W. H. Paryski Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin 2004, s. 725–726.