
Gen. bryg. Andrzej Galica – twórca polskich wojsk górskich
Inicjator i twórca wojsk podhalańskich, Patron 5 Batalionu Strzelców Podhalańskich urodził się 27 listopada 1873 r. w Białym Dunajcu. Po ukończeniu szkoły średniej, studiował na politechnikach we Lwowie i Wiedniu, gdzie uzyskał stopień inżyniera w specjalności budowa dróg i mostów. W tym okresie działał też w Związku Strzeleckim. Działalność w Związku Strzeleckim zetknęła Galicę bezpośrednio z Józefem
Piłsudskim, którego gorącym i oddanym zwolennikiem pozostał do końca życia. Był także uzdolnionym literatem, razem z Władysławem Orkanem i innymi tworzył tzw. szkołę podhalańską. Równolegle ze swoją działalnością w Związku Strzeleckim na terenie krakowskim, Galica angażował się całym sercem w regionalnym ruchu podhalańskim. Odbywające się od 1911 r. coroczne Zjazdy Podhalan /później nazwane Zjazdami Związku Podhalan/ znalazły w nim żarliwego uczestnika, a sama idea łączenia się Podhalan w jedną wielką rodzinę, kultywującą kulturę regionalną i dbającą o dobro góralskiej wspólnoty stała się prawdziwą pasją jego życia. Dostrzegał również konieczność przygotowania mieszkańców Podhala do zbrojnej konfrontacji, dlatego też brał czynny udział w organizacji Drużyn Podhalańskich.
Po wybuchu I wojny światowej wstąpił do Legionów Polskich, gdzie cieszył się uznaniem ze względu na posiadany talent dowódczy, zdolności organizatorskie i odwagę. Po zawarciu pokoju brzeskiego i przejściu Legionów na stronę rosyjską, Galica wraz z innymi oficerami znajdującymi się w obozie w Bolechowie został internowany przez władze austriackie. W październiku 1918 r. został zwolniony i wcielony do armii austriackiej. Galica powrócił do Krakowa, gdzie otrzymał stopień pułkownika. Już w pierwszych dniach niepodległości skierowany został na ukochane Podhale. Zadaniem jakie przed nim postawiono było sformowanie pułków podhalańskich w ramach Podhalańskiego Okręgu Wojskowego. Jego zamiarem było zorganizowanie brygady wojsk nie tyle góralskich, co górskich, które chroniłyby i zabezpieczały region podhalański oraz całą południową granice Państwa. Autorytet, jaki posiadał płk Galica wśród mieszkańców Podhala, a także udzielenie mu pełnego poparcia przez działaczy Związku Podhalan, sprawiły że akcja agitacyjno – werbunkowa szybko zaczęła przynosić efekty. Związek wezwał bowiem ludność tego regionu by przy tworzeniu siły zbrojnej Podhala wspomagali co sił zamiary komendanta Galicy „Tak, by nie tylko brygada, ale cała dywizja podhalańska powstać”. Organizując Dywizję Górską płk Galica zdołał sformować 4 pułki strzelców podhalańskich. Został mianowany generałem brygady.
W czasie wojny polsko - bolszewickiej, dowodzona przez gen. Galicę dywizja pozostała w składzie 4 Armii Frontu Środkowego i wzięła udział w kontruderzeniu znad Wieprza. Z powodzeniem prowadziła walki pod Kockiem, Łukowem, Siedlicami i na ziemi nowogródzkiej.
Po rozejmie polsko - radzieckim, gen. Galica został skierowany do Bielska, gdzie rozpoczął się nowy okres działalności generała, wypełniony w połowie służbą w wojsku, a w drugiej połowie służbą w cywilu. Aż do 1931 r., do którego pozostawał w wojsku w służbie czynnej. Obok pracy organizatorskiej gen. Galica doskonalił swą wiedzę wojskową. W 1931 r., mając 58 lat, gen. bryg. Andrzej Galica został przeniesiony w stan spoczynku.
Po zakończeniu kariery wojskowej Galica poświęcał się jeszcze w życiu publicznym. W 1928 r. został posłem z okręgu podhalańskiego, a w 1930 r. z okręgu przemyskiego.
Po przejściu z wojska do cywila Galica uruchomił w Warszawie biuro miernicze, a jednocześnie nabył mały folwark w Majdanie /pow. Piotrków Trybunalski/ gdzie osiadł wraz z żoną i prowadził gospodarstwo rolne. We wrześniu 1939 r. synowie Galicy: ułan Adam Galica i major Władysław Galica bili się z Niemcami. Sam generał zwracał się o przydział na front a nie otrzymawszy go udał się na wschód bezskutecznie poszukując władz wojskowych. W czasie okupacji generał przebywał najczęściej w Warszawie, ukrywając się pod pseudonimem Tatarczyk Podlipowski.
Powstanie Warszawskie zastało generała w Warszawie. W dniu 1.09.44 r. został wraz z bliskimi ujęty przez Niemców i przewieziony do Pruszkowa, a następnie jako za stary na roboty w Niemczech, zwolniony. Wkrótce powrócił do swego Majdanu, gdzie jego stan zdrowia coraz bardziej się pogarszał. Zmarł w dniu 6.06.1945 r. w Majdanie. Pochowany został w dniu 10.06.1945 r. na cmentarzu w Bączkowicach /pow. Piotrków Trybunalski/. W pogrzebie wzięły udział wielotysięczne rzesze mieszkańców ziemi piotrkowskiej. Pododdział WP oddał honory wojskowe.
W 1973 roku, staraniem rodziny, Związku Podhalan i weteranów piechoty górskiej szczątki generała Galicy zostały ekshumowane i pochowane we wspólnej mogile legionistów na Nowym Cmentarzu z Zakopanem.
Gen. bryg. Andrzej Galica był odznaczony: Krzyżem Virtuti Militari V klasy, Orderem Polonia Restituta, Krzyżem Walecznych - 3 krotnie, Krzyżem Niepodległości oraz Legią Honorową.