Młodą dyscypliną, która od kilku lat przeżywa gwałtowny rozwój, jest ski-alpinizm, lub – jak kto woli – turystyka narciarska. Podejścia na szczyty Tatr na nartach z podklejonymi fokami i pozatrasowe zjazdy w głębokim śniegu, charakterystyczne dla odległych czasów pionierów narciarstwa tatrzańskiego z początków XX wieku, oraz towarzyszący uprawianiu tego sportu bliski kontakt z przyrodą górską, mają coraz więcej zwolenników.
Po polskiej stronie Tatr organizowane są następujące zawody w ski-alpinizmie: najstarsze z nich to zawody im. Jana Strzeleckiego (organizowane od 1989 r.), Memoriały Piotra Malinowskiego (1997 r.) i Józefa Oppenheima (od 2000 r.), a w górach coraz częściej, jak za czasów Zaruskiego i Barabasza, widać narciarzy podklejających foki i szukających nietkniętych nartą dziewiczych terenów. Organizowane są także zawody Pucharu Europy Środkowej, w których startują zawodniczy z Polski, Czech i Słowacji. W mistrzostwach świata w ski-alpinizmie medale dla Polski zdobywały zakopianki: Magdalena Derezińska i Julia Wajda. Ciekawą odmianą tej dyscypliny jest też narciarstwo ekstremalne (ski extrême), czyli połączenie narciarstwa ze wspinaniem, wymagające znakomitej techniki, uprawiane w bardzo stromych żlebach i ścianach Tatr Wysokich oraz Zachodnich, jak np. zjazd Piotra Konopki płn. ścianą Giewontu, zjazdy Edwarda Lichoty z Zadniej Garajowej Szczerbiny, Zachodem Grońskiego, Karola Życzkowskiego i Tomasza Gąsienicy Mikołajczyka.
Po długich latach nieobecności narciarska turystyka wysokogórska zwycięsko powróciła w najwyższe góry Polski. Ważną imprezą związaną z narciarstwem wysokogórskim jest Rajd Tatrzański, organizowany do 2005 r. przez Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze.
(Źródło: Wojciech Szatkowski: Sport 1945-2008. [W:] Zakopane, 75 lat praw miejskich. Zakopane, 2008).
Zdjęcia: Zdzisław Chmiel